O artyście

Krzysztof Iwin – absolwent gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studiował w II Pracowni Malarstwa prof. Macieja Świeszewskiego a wcześniej w I Pracowni Projektowania Architektury Wnętrz prof. Andrzeja Pniewskiego. Pracę dyplomową z malarstwa i rysunku obronił w 2003 r. z wyróżnieniem. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i grafiką od ponad 30 lat. Efekty jego twórczości gromadzą kolekcjonerzy w kraju i za granicą.

  • 1989 – 1993 Liceum Sztuk Plastycznych w Olsztynie
  • 1993 – 1995 Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Olsztynie, Wydział Artystyczny
  • 1995 – 2002 Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku, Wydział Architektury i Wzornictwa, Wydział Malarstwa i Grafiki
  • 2003 – Praca dyplomowa na Wydziale Malarstwa i Grafiki ASP w Gdańsku

O sobie

Swoje obrazy realizuję w technice olejnej i akrylowej. Kiedyś często malowałem na charakterystycznych, własnoręcznie przygotowanych podobraziach z ramą, która była integralnym składnikiem obrazu. Obecnie koncentruję się głównie na używaniu środków malarskich w warstwie wizualnej. Jako komunikat moje malarstwo jest niczym więcej jak tylko wyrażoną środkami plastycznymi poezją, którą próbuję formować czytelnie i jasno. Moje utwory traktują zazwyczaj bezpośrednio o człowieku, dotykają go pośrednio interpretując wytwory ludzkiej cywilizacji, kultury i sztuki lub dotykają problemów uniwersalnych.
Realizację świata zamkniętego na płaszczyźnie zaczynam od zaprojektowania grawitacji. Na samym początku intuicyjnie dobieram najlepsze parametry dla utrzymania porządku w obrazie, potem w trakcie innych prac – dokomponowuję mniej lub bardziej, krzykiem koloru, siłą waloru lub dźgnięciem kształtu tak aby wszystko grało czystym dźwiękiem… lub ewidentnym fałszem. (…) Na początku rozbijam formę – nie całkiem, odłupuję kawałkami… wrzucam je do kapelusza, mieszam i z zamkniętymi oczami wyjmuję. Cieszę się na widok tego kiedy jakiś nieznany algorytm układa je na płaszczyźnie w sposób inny od pierwotnego, ciekawy, zaskakujący, zajmujący ale raczej mniej funkcjonalny niż ten rzeczywisty.

Sztuka musi być autentyczna. Nie musi , ale może być efektowna. Sztuka to chyba umiejętność i autentyczna potrzeba wytwarzania form i treści, które są zrozumiałe i w szczególny sposób oddziałują na innych, niekoniecznie na wszystkich.

Z dziećmi

Z córką Olą
Z córką Olą